“اتاق هاي شهرستان” براي اولين بار در ماده ۴ قانون اتاق بازرگاني، صنايع و معادن ايران مصوب ۱۳۶۹، اصلاحي ۱۳۷۳ ذكر گرديد كه طبق ماده فوق حوزه فعاليت اتاق شهرستان محدود به حدود تعيين شده در قانون تقسيمات كشوري مي باشد.

اتاق بازرگاني، صنايع، معادن و كشاورزي ايران تا پايان دوره ششم، داراي ۳۳ اتاق شهرستان بوده و از ابتداي دوره هفتم و با توجه به مركزيت درآمدن استان البرز، تعداد موجود به ۳۴ اتاق افزايش يافت.